شاعران فارسی زبان
دایرکتوری اشعار پارسی
خیام - رباعی شمارهٔ ۱۷

این کهنه رباط را که عالم نام است

و آرامگه ابلق صبح و شام است

بزمی‌ست که وامانده صد جمشید است

قصریست که تکیه‌گاه صد بهرام است