شاعران فارسی زبان
دایرکتوری اشعار پارسی
سنایی - رباعی شمارهٔ ۱۴۵

دشنام که از لب تو مهوش باشد

دری شمرم کش اصل از آتش باشد

نشگفت که دشنام تو دلکش باشد

کان باد که بر گل گذرد خوش باشد