شاعران فارسی زبان
دایرکتوری اشعار پارسی
عراقی - رباعی شمارهٔ ۱۴۵

چون در دلت آن بود که گیری یاری

برگردی ازین دلشده بی‌آزاری

چون روز وداع بود بایستی گفت

تا سیر ترت دیده بدیدی، باری