شاعران فارسی زبان
دایرکتوری اشعار پارسی
هاتف اصفهانی - غزل شمارهٔ ۷۴

بود مه روی آن زیبا جوان چارده ساله

ولی ماهی که دارد گرد خویش از مشک‌تر هاله

خدا را رحمی از جور و جفایت چند روز و شب

زنم فریاد و گریم خون کشم آه و کنم ناله