شاعران فارسی زبان
دایرکتوری اشعار پارسی
ابوسعید ابوالخیر - رباعی شمارهٔ ۳۷۷

شوخی که به دیده بود دایم جایش

رفت از نظرم سر و قد رعنایش

گشت از پی او قطره ز نان مردم چشم

چندان که زاشک آبله شد بر پایش