شاعران فارسی زبان
دایرکتوری اشعار پارسی
ابوسعید ابوالخیر - رباعی شمارهٔ ۳۷۹

پیوسته مرا ز خالق جسم و عرض

حقا که همین بود و همینست غرض

کان جسم لطیف را به خلوتگه ناز

فارغ بینم همیشه ز آسیب مرض