شاعران فارسی زبان
دایرکتوری اشعار پارسی
سنایی - شمارهٔ ۷۷

چون تو شدی پیر بلندی مجوی

کانکه ز تو زاد بلندان شود

روز نبینی چو به آخر رسد

سایهٔ هر چیز دو چندان شود