شاعران فارسی زبان
دایرکتوری اشعار پارسیانوری - رباعی شمارهٔ ۴۳۴
گر در همه عمر یک نکویی بکنی
صد گونه جفا و زشتخویی بکنی
گویی که برغم تو چنین خواهم کرد
داری سر آنکه هرچه گویی بکنی
گر در همه عمر یک نکویی بکنی
صد گونه جفا و زشتخویی بکنی
گویی که برغم تو چنین خواهم کرد
داری سر آنکه هرچه گویی بکنی