شاعران فارسی زبان
دایرکتوری اشعار پارسی
انوری - رباعی شمارهٔ ۴۳۴

گر در همه عمر یک نکویی بکنی

صد گونه جفا و زشت‌خویی بکنی

گویی که برغم تو چنین خواهم کرد

داری سر آنکه هرچه گویی بکنی