شاعران فارسی زبان
دایرکتوری اشعار پارسی
مولوی - رباعی شمارهٔ ۳۲۴

دلدار ظریف است و گناهنش اینست

زیبا و لطیف است و گناهش اینست

آخر بچه عیب می‌گریزند از او

از عیب عفیف است و گناهش اینست