شاعران فارسی زبان
دایرکتوری اشعار پارسی
مولوی - رباعی شمارهٔ ۱۶۴۱

ما مردانیم شسته بر تنگ دره

مائیم که شیر و گرگ بر ما گذره

با فقر و صفا به هم درآمیخته‌ایم

چون درگه ارتضاع آن میش و بره