شاعران فارسی زبان
دایرکتوری اشعار پارسی
مولوی - رباعی شمارهٔ ۱۷۴۳

ای شاخ گلی که از صبا می‌رنجی

ور زانکه گلی تو پس چرا می‌رنجی

آخر نه صبا مشاطهٔ گل باشد

این طرفه که از لطف خدا می‌رنجی