شاعران فارسی زبان
دایرکتوری اشعار پارسی
مولوی - رباعی شمارهٔ ۱۷۹۰

گر آب دهی نهال خود کاشته‌ای

ور پست کنی مرا تو برداشته‌ای

خاکی بودم به زیر پاهای خسان

همچون فلکم مها تو افراشته‌ای