شاعران فارسی زبان
دایرکتوری اشعار پارسی
مولوی - رباعی شمارهٔ ۱۸۳۵

چون ساز کند عدم حیات افزائی

گیری ز عدم لقمه و خوش می‌خائی

در می‌رسدت طبق طبق حلواها

آنجا نه دکان پدید و نه حلوائی