شاعران فارسی زبان
دایرکتوری اشعار پارسی
صائب تبریزی - تک‌بیت شمارهٔ ۱۱۲

چو برگ، بر سر حاصل نمی‌توان لرزید

کجاست سنگ، که دل از ثمر گرفت مرا