شاعران فارسی زبان
دایرکتوری اشعار پارسی
عرفی - رباعی شمارهٔ ۳۴

مسجود ملایک دو تن از آب و گل است

ز آدم چو گذشت این نگار چگل است

گر هست تفاوتی همین باشد و بس

کان حکم اله بود وین حکم دل است