تو به قوت خلیفه‌ای به گهر

قوّت خویش را به فعل آور

آدمی را میان عقل و هوا

اختیارست شرح کرّمنا

آدمی را مدار خوار که غیب

جوهری شد میان رشتهٔ عیب

از عبیدان ورای پرده چرا

اختیار اختیار کرده ترا

تا تو از راه خشم و قلّاشی

یا ددی یا بهیمه‌ای باشی