شاعران فارسی زبان
دایرکتوری اشعار پارسی
خیام - رباعی ۹۹

* من ظاهرِ نیستی و هستی دانم،

من باطنِ هر فراز و پستی دانم؛

با این‌همه از دانشِ خود شَرْمَم باد،

گر مرتبه‌ای وَرایِ مستی دانم.