شاعران فارسی زبان
دایرکتوری اشعار پارسیخیام - رباعی ۱۳۱
* تَن زن چو به زیرِ فَلَکِ بیباکی،
می نوش چو در جهانِ آفتناکی؛
چون اوّل و آخِرت به جز خاکی نیست،
انگار که بر خاک نهای در خاکی.
* تَن زن چو به زیرِ فَلَکِ بیباکی،
می نوش چو در جهانِ آفتناکی؛
چون اوّل و آخِرت به جز خاکی نیست،
انگار که بر خاک نهای در خاکی.