شاعران فارسی زبان
دایرکتوری اشعار پارسی
صائب تبریزی - غزل شمارهٔ ۵۱۱۶

افتاد ماه عارض اودر وبال خط

زلفش هوا گرفت به یک گوشمال خط

منسوخ گشت چون خط کوفی ز خط نسخ

طغرای چین ابروی اواز مثال خط

گر صد هزار تبت وارونه خوانده ای

بیرون نمی رود ز ضمیرت ملال خط

قیر دوال پا که شنیدی خط است و بس

چند آبروی تیغ بری در زوال خط

خواهد فتاد کوکب بخت بلند تو

ازآه و دود سوختگان دروبال خط

رحمی به خاکساری عاشق نمی کنی

تاروی نازکت نخورد خاکمال خط

صائب چه دولتی است که روشن نموده است

چشمم سواد خط غبار از خیال خط