شاعران فارسی زبان
دایرکتوری اشعار پارسی
صائب تبریزی - شمارهٔ ۱۹۸

هر قدر نقاش نقش او به دقت می کشد

چون نظر بر رویش اندازد خجالت می کشد

شعله جواله یک نقطه است چون ساکن شود

سیر و دور سالکان آخر به وحدت می کشد

آبروی جرم اگر این است، در دیوان عفو

عاصی از ناکرده بیش از کرده خجلت می کشد