شاعران فارسی زبان
دایرکتوری اشعار پارسی
صائب تبریزی - شمارهٔ ۳۱۴

عیب در چشم و دل پاک هنر می گردد

کف بی مغز درین بحر گهر می گردد

چون کند عاشق بی تاب عنانداری خود؟

کز نشیب آب به پابوس تو برمی گردد!