شاعران فارسی زبان
دایرکتوری اشعار پارسی
صائب تبریزی - شمارهٔ ۳۳۵

سخنی کز دهن تنگ تو برمی آید

راز غیب است که از پرده بدر می آید

از گلستان در و دیوار و ز آیینه قفاست

آنچه از حسن تو ما را به نظر می آید

آمد کار من و رشته تسبیح یکی است

که ز صد رهگذرم سنگ به سر می آید