شاعران فارسی زبان
دایرکتوری اشعار پارسی
صائب تبریزی - شمارهٔ ۵۹۱

یکی هزار شد از عشق ناتمامی من

ز آفتاب قیامت فزود خامی من

کمال چون مه نو بوته گدازم شد

به از تمامی من بود ناتمامی من