شاعران فارسی زبان
دایرکتوری اشعار پارسی
صائب تبریزی - شمارهٔ ۳۴۹

هر که برگش بیش، وقت مرگ لرزد بیشتر

از پریشانی گل صد برگ لرزد بیشتر