جــان گیـرم از جـان پدر

گوهــر ز عمّــان پدر

بشــنو زمن؛ ای مـــادرم!

جـان تـو و جان پدر

درد دلــم را مرهـــمی

آیـد ز درمــان پـدر

از سفــره ی مهرت خدا!

آیــد مــرا نــان پـدر

وامـی شود اخــم از دلـم

با چشم خنــدان پـدر

درّ حیـــات آورده ام

از مــادر و کــان پـدر

بــارد ز ایمــانش کـــرم

نـازم بر ایمــان پــدر

در لحظــه ی درمانـدگی

دستــم بـه دامان پدر

من هر چه دارم خواهرم!

باشـد همـی زآن پـدر

مــا را گــره وا مـی شـود

با دست و دندان پـدر

بـا ایــن همــه مردانـگی

جان گشته حیران پدر

الیــار گــویـد ای خـــدا!

جـانم بـه قـربـان پدر