که پور مامِ وطن شد چو پور خلخالی؟

که وقف خدمت میهن بود نه رمّالی

به ساز « سریه » و سوز محبّت و عشقی

گلیم خانه ی بختی ببافد او؛ عالی

معلّمی بوَد او، تاجور به ملک صفا

زِ کینه جام دلش هر زمان بود خالی

من این جوانی دل را بنازم اندر او

که شوق و ذوق در آرد به قیل و هر قالی

تو را به دست خدا می سپارد این اِلیار

کز او بوَد همگان را؛ اگر پر و بالی

تقدیم به معلّم و استاد گرانقدر؛ جناب آقای فتح الله پور خلخالی